วันอังคารที่ ๑๔ กันยายน ๒๕๕๓ (เวลา ๑๕.๐๐-๑๗.๐๐ น.) ห้องเรียน ศร๓๐๖
คาบเรียนวันนี้ ตั้งใจไว้ว่า จะขอให้นักศึกษาเรียนต่อเกินเวลาไปอีกสักชั่วโมงหนึ่ง เพื่อสอบทักษะการพูด(รายบุคคล)ที่เหลือให้หมด แต่เมื่อใกล้เวลา ๑๗.๐๐ น. ได้เห็นเงาของคนที่ช่องกระจกของประตู สักครู่หนึ่ง มีนักศึกษาคนหนึ่งค่อย ๆ เปิดประตูเข้ามา
- นักศึกษา : "ขอโทษครับอาจารย์ ชั่วโมงของอาจารย์เลิกตอนกี่โมงครับ"
- ผู้เขียน : "ปกติจะเลิก ๕ โมง มีอะไรหรือเปล่า"
- นักศึกษา : "คือว่า พวกผมได้จองห้องนี้ไว้เพื่อติวให้น้องทั้งเทอมเลยครับ"
ผู้เขียนจึงขอเวลานักศึกษา ๑๐ นาที เพื่อเช็คชื่อและบอกเลิกชั้นเรียน เมื่อเดินออกจากห้องเรียน ก็พบนักศึกษาปี ๑ กลุ่มใหญ่มาก กำลังรอเข้าห้องเรียน (บางส่วนนั่งรออยู่ที่ห้อง๓๐๕) ได้มีโอกาสพูดคุยกับนักศึกษารุ่นพี่ที่มารอติวให้น้อง ๆ จึงได้รู้ว่า เป็นนักศึกษาสาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ ส่วนวิชาที่จะติวกันวันนี้คือวิชา "เศรษฐศาสตร์จุลภาคฯ" ?(หากจำผิดต้องขออภัยด้วย ^^) การพูดคุยเกิดขึ้นในเวลาสั้น ๆ ผู้เขียนได้ถามคำถามนักศึกษาไปหลายคำถาม และได้กล่าวชื่นชมนักศึกษารุ่นพี่ที่มาติวให้น้อง ๆ ด้วย จากการพูดคุย มีคำพูดหนึ่งประทับใจผู้เขียนมาก คือ นักศึกษารุ่นพี่บอกว่า "อยากให้น้องได้คะแนนดี ๆ ครับ"
แม้ว่าจะไม่เคยสอนหรือไม่เคยรู้จักนักศึกษากลุ่มนี้มาก่อน แต่จากเหตุการณ์ที่พบ ทำให้อยากจะนำเรื่องราวดี ๆ ของเด็กดี ๆ กลุ่มนี้มาบอกต่อ.. ผู้เขียนคิดว่า น่าจะมีนักศึกษาสาขาวิชาอื่น ๆ ที่ทำกิจกรรมเชิงสร้างสรรค์ในลักษณะเดียวกันนี้อยู่ในอีกหลายมุมของแม่โจ้..