1. ปกป้องสุขภาพมนุษย์:

   • ความปลอดภัยทางชีวภาพ: ช่วยป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อโรคและสารพันธุกรรมที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพมนุษย์ในห้องปฏิบัติการหรือสถานที่ทำงานอื่น ๆ ด้วยการกำหนดมาตรฐานและขั้นตอนการทำงานที่ปลอดภัย
   • การรักษาความปลอดภัยทางชีวภาพ: ป้องกันการใช้ข้อมูลทางชีวภาพและทรัพย์สินทางชีวภาพในทางที่ผิดซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพ

2. ปกป้องสิ่งแวดล้อม:

   • ความปลอดภัยทางชีวภาพ: ลดความเสี่ยงจากการปล่อยเชื้อโรคหรือวัสดุชีวภาพอันตรายออกสู่สิ่งแวดล้อม ซึ่งอาจทำให้เกิดการแพร่ระบาดของโรคในสัตว์และพืช
   • การรักษาความปลอดภัยทางชีวภาพ: ป้องกันการปล่อยหรือการจัดการที่ไม่ถูกต้องของสารพันธุกรรมหรือวัสดุชีวภาพที่อาจส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศ

3. ปกป้องทรัพย์สินทางชีวภาพ:

   • ความปลอดภัยทางชีวภาพ: มาตรการควบคุมที่เหมาะสมช่วยป้องกันความเสียหายต่อทรัพย์สินทางชีวภาพที่มีค่า เช่น สายพันธุ์พืชหรือสัตว์ที่ใช้ในการวิจัย
   • การรักษาความปลอดภัยทางชีวภาพ: การป้องกันการโจรกรรมและการเข้าถึงที่ไม่ได้รับอนุญาต ซึ่งอาจช่วยปกป้องทรัพย์สินทางชีวภาพที่สำคัญจากการถูกนำไปใช้ในทางที่ผิด

4. ส่งเสริมการวิจัยและการพัฒนา:

   • ความปลอดภัยทางชีวภาพ: การมีระบบที่ปลอดภัยช่วยให้การวิจัยและการทดลองทางชีววิทยาสามารถดำเนินไปได้โดยไม่เสี่ยงต่อการเกิดอันตราย ซึ่งช่วยส่งเสริมการค้นพบใหม่ ๆ และการพัฒนาเทคโนโลยี
   • การรักษาความปลอดภัยทางชีวภาพ: การปกป้องข้อมูลและทรัพย์สินทางชีวภาพช่วยเสริมสร้างความเชื่อมั่นในการวิจัยและการพัฒนา เทคโนโลยีใหม่ ๆ โดยไม่ต้องกังวลถึงการรั่วไหลของข้อมูลหรือการใช้ที่ผิด

5. การปฏิบัติตามข้อกำหนดและมาตรฐาน:

   • ความปลอดภัยทางชีวภาพ: การปฏิบัติตามมาตรฐานและข้อบังคับที่เกี่ยวข้องช่วยลดความเสี่ยงและทำให้การดำเนินงานเป็นไปอย่างปลอดภัย
   • การรักษาความปลอดภัยทางชีวภาพ: การดำเนินการตามมาตรฐานการรักษาความปลอดภัยช่วยป้องกันการละเมิดและการฝ่าฝืนข้อบังคับซึ่งอาจส่งผลให้เกิดผลกระทบที่ร้ายแรง

โดยรวมแล้ว ความปลอดภัยทางชีวภาพและการรักษาความปลอดภัยทางชีวภาพมีความสำคัญในการสร้างสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยสำหรับการวิจัย การผลิต และการใช้เทคโนโลยีทางชีวภาพ ทั้งในด้านสุขภาพมนุษย์และสิ่งแวดล้อม การพัฒนามาตรฐานและการดำเนินการตามข้อบังคับอย่างเคร่งครัดจึงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเหล่านี้อย่างมีประสิทธิภาพ