ปล่อยวาง

      มีพระภิกษุ 2 รูปเดินทางไปแสวงบุญด้วยกัน เป็นพระที่แก่พรรษากว่า กับพระที่เพิ่งบวชใหม่ ด้วยความศรัทธา พระที่อ่อนพรรษาให้ความเคารพและเสื่อมใสในจริยวัตรที่ พระพรรษาแก่กว่า ปฏิบัติ จนถือเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิต ระหว่างทางที่เดินกลับนั้น จำเป็นต้องข้ามลำห้วยที่น้ำสูงถึงระดับเอว ซึ่งขณะที่เดินทางไปถึงลำห้วยดังกล่าว มีหญิงพิการขาด้วนทั้ง 2 ข้าง คนหนึ่ง ต้องการที่จะข้ามไปเช่นเดียวกันแต่ไม่สามารถข้ามได้เมื่อเห็นดังนั้น  พระที่แก่พรรษากว่า ก็อุ้มหญิงพิการ ข้ามน้ำไปด้วยกัน เมื่อถึงฝั่งตรงข้ามก็ วางลง แล้วเดินทางต่อไป พระที่อ่อนพรรษากว่าเห็นเช่นนั้น ก็เกิดความขุ่นข้องหมองใจเป็นอันมาก เกิดคำถามมามายในใจ ว่าทำไมท่านต้องทำเช่น นั้น มันเป็นการอาบัติมิใช่หรือ  ระหว่างการเดินทางช่วงที่เหลือ ก็ไม่มีการสนนทนาใดๆ เลย ระหว่าง พระทั้ง 2 รูป เมื่อเดินทางกลับถึงวัด ซึ่งใช้เวลาจากลำธาร ถึง 3 วันด้วยกัน พระที่พรรษาอ่อนกว่าจึงตัดสินใจถามว่า "ทำไม ท่านจึงทำเช่นนั้น" ท่านก็ตอบว่า " ท่านเราวางหญิงคนนั้นลงตั้งแต่ 3 วันที่แล้ว แล้วนะ ..แต่ท่านยังไม่วางลงเลย" .......แล้วทุกท่านที่อ่านอยู่ "ท่านปล่อยวางแล้วหรือยังครับ? " ....นายบ้านโปง