แก๊สโครมาโทกราฟี (Gas chromatography, GC) เป็นเทคนิคการแยกที่นิยมใช้กันมากในเชิงคุณภาพ และในเชิงปริมาณวิเคราะห์ สารที่วิเคราะห์ด้วยแก๊สโครมาโทกราฟีนั้น เป็นได้ทั้งของแข็ง ของเหลว และแก๊ส แบ่งเป็น 2 ชนิด คือ gas solid chromatography (GSC) อาศัยกลไกการแยกแบบ adsorption ใช้แยกสารที่มวลโมเลกุลต่ำๆ และเป็นสารที่มีสถานะแก๊สได้ดี และ gas liquid chromatography (GLC) อาศัยกลไกการแยกแบบ partition แต่เรียกโดยรวมว่า gas chromatography (GC) GLC ค้นพบโดย Martin กับ Synge ตั้งแต่ปี 1941 มีการพัฒนามาเรื่อยๆ จนกระทั่งปี 1955 มีเครื่อง GLC ขาย และมีการใช้งานอย่างแพร่หลายจนถึงปัจจุบัน สารที่ต้องการแยกโดยเทคนิคแก๊สโครมาโทกราฟี ต้องเป็นสารที่ระเหยได้ดีหรือมีความดันไอสูง ณ อุณหภูมิที่จะทำการวิเคราะห์ ไม่สลายตัว ณ อุณหภูมิที่วิเคราะห์ด้วย กรณีที่สารใดเปลี่ยนให้เป็นแก๊สเฟสยาก อาจใช้เทคนิคอื่นๆ ช่วย เช่น ทำปฏิกิริยาเคมีเปลี่ยนให้เป็นอนุพันธ์อื่นๆ ที่มีจุดเดือดต่ำลง เช่น ถ้าสารตัวอย่างเป็นกรดที่มีจุดเดือดสูง อาจจะใช้วิธีทำให้เป็นเอสเทอร์ หรืออาจใช้วิธีการแยกสลายด้วยความร้อน (pyrolysis) ให้กลายเป็นสารที่มีสถานะเป็นแก๊ส เมื่อฉีดสารตัวอย่างเข้าไปยังตำแหน่งฉีดสาร (injection port) ที่ตั้งอุณหภูมิไว้ตามความเหมาะสมที่จะให้สารตัวอย่างระเหยได้ สารตัวอย่างจะระเหยกลายเป็นไอและเคลื่อนที่เข้าสู่คอลัมน์ โดยแก๊สตัวพา (carrier gas) ตัวพาที่ใช้ ต้องเป็นแก๊สเฉี่อย เช่น ไนโตรเจน หรือฮีเลียม สารตัวอย่างจะถูกแยกขึ้นกับความแตกต่างของสัมประสิทธิ์ของการกระจายตัวระหว่างเฟสคงที่และเฟสเคลื่อนที่ หลังจากจากนั้นสารแต่ละชนิดจะถูกพาไปยังหน่วยตรวจวัดสัญญาณ (detector) และถูกบันทึกสัญญาณที่ตัวตรวจวัดแสดงเป็นโครมาโทแกรมออกมา
URL สำหรับอ้างอิงถึงหน้านี้