รายละเอียดโครงการ

สวนชาเมี่ยงในหลายๆ พื้นที่ทางภาคเหนือของประเทศ เช่น เชียงใหม่ น่าน ลำปาง แพร่ เชียงราย และ แม่ฮ่องสอน เป็นต้น การสำรวจรวบรวมข้อมูลวัฒนธรรมการผลิตเมี่ยงหมักพื้นบ้าน ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวล้านนาเมี่ยงหมัก เป็นผลิตภัณฑ์ที่มีการผลิตในเขตพื้นที่ภาคเหนือมาช้านาน เมี่ยงทำจากชาหมักพันธุ์อัสสัม (Camellia sinensis var. assamica) สามารถแบ่ง เมี่ยง เป็น 2 แบบ คือ เมี่ยงที่ทำจากใบชาอ่อน เรียกว่า “เมี่ยงฝาด” และ เมี่ยงที่ทำจากใบชาแก่ เรียกว่า “เมี่ยงส้ม” (สายลม และ คณะ, 2551) มีประโยชน์และสรรพคุณทางยามากมาย เช่นมีสารต้านอนุมูลอิสระประเภทฟลาโวนอยด์ ลดอัตราเสี่ยงในการเป็นโรคที่คร่าชีวิตคนไทยอันดับหนึ่ง ได้แก่ โรคมะเร็ง โรคหัวใจ และภาวะไขมันในเลือดสูง เป็นต้น นอกจากนี้เมี่ยงยังสร้างรายได้มูลค่าถึง 229,360,251 บาท ในปี พ.ศ. 2550 (สายลม และ คณะ, 2551) ปัจจุบันการทำสวนเมี่ยงได้ลดจำนวนลงจากหลายๆ สาเหตุ เช่น มีการเปลี่ยนแปลงการใชประโยชน์ที่ดินเพื่อปลูกพืชเศรษฐกิจอื่นๆ ที่ได้รับผลตอบแทนสูงกว่า บางพื้นที่ขาดการจัดการสวนเมี่ยง และมีการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ คณะนักวิจัยจึงเกิดแนวความคิดการวิจัยและพัฒนารูปแบบการประเมินการกักเก็กเก็บคาร์บอนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนขึ้น ในพื้นที่สวนชาเมี่ยงเพื่อเป็น ต้นแบบการฝึกการประเมินมวลชีวภาพ และการประเมินการกักเก็บคาร์บอนในพื้นที่สวนชาเมี่ยง เป็นรูปแบบส่งเสริมและจัดการสวนชาเมี่ยงแบบมีส่วนร่วม ร่วมคิดวางแผน ร่วมทำ ร่วมวิเคราะห์ และการนำผลงานไปใช้ประโยชน์โดยการฝึกแกนนำของชุมชน และสามารถให้แกนนำเหล่านี้ถ่ายทอดให้กับรุ่นต่อๆ ไปและสวนชาเมี่ยงใกล้เคียงเป็นแหล่งศึกษาดูงานในการเป็นต้นแบบการดำเนินการ การประเมินมูลค่า และการประเมินการกักเก็บคาร์บอน ในพื้นที่สวนชาเมี่ยงแบบมีส่วนร่วมได้