รายละเอียดโครงการ

อำเภอละแม เป็นอำเภอด้านทิศใต้สุดขนาดกลางของจังหวัดชุมพร ที่มีความเติบโตทั้งด้านเศรษฐกิจ การศึกษา และปริมาณประชากรเพิ่มขึ้นตามลำดับ พื้นที่ส่วนใหญ่ของอำเภอเป็นพื้นที่เกษตรกรรม ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ทำสวนผลไม้ ยางพารา ปาล์มน้ำมัน และทำการประมง เนื่องจากทางด้านตะวันออกเป็นชายฝั่งทะเล มีหาดทรายกว้างและยาว ปัจจุบันได้มีการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลบริเวณอำเภอละแม โดยพัฒนาโครงสร้างเพื่อทำให้เป็นแหล่งเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่สำคัญเช่น กุ้งทะเล เพรียงทราย และเป็นแหล่งการทำประมงชายฝั่งที่สำคัญ ทำให้เกิดการขยายตัวทางด้านเศรษฐกิจและชุมชน (ศูนย์ข้อมูลประเทศไทย, 2558) กล้วยหอมทอง เป็นพืชเศรษฐกิจอีกชนิดหนึ่งที่เกษตรกรในจังหวัดชุมพรนิยมปลูก โดยในพื้นที่ของอำเภอละแมกลุ่มแม่บ้านตำบลทุ่งคาวัดได้นำกล้วยหอมทองมาแปรรูปเป็น “กล้วยหอมทองฉาบกรอบ” หลากหลายรสชาติจนเป็นสินค้ายอดนิยมและมีปริมาณความต้องการเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ สามารถส่งออกขายในต่างประเทศได้ เกษตรกรจึงมีการเพิ่มปริมาณการผลิต ซึ่งสิ่งที่ตามมาคือปริมาณเปลือกกล้วย ซึ่งเป็นของเหลือและของเสียที่เกิดจากการผลิตได้เพิ่มมากขึ้น โดยมีปริมาณถึงวันละ 90 กิโลกรัมต่อกล้วยดิบ 300 กิโลกรัม ก่อให้เกิดปัญหาทางด้านสิ่งแวดล้อม เปลือกกล้วยดิบเป็นแหล่งของใยอาหารที่ดี โดยมีปริมาณใยอาหารสูงถึง 50 g/100 g (HappiEmaga et al., 2007) และมีสารฟีนอลเป็นองค์ประกอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแทนนิน ซึ่งเป็นสารพอลิฟีนอลที่มีโมเลกุลใหญ่ และโครงสร้างซับซ้อน เป็นสารให้ความฝาดและรสขม พบได้ในพืชหลายชนิด เช่น ใบชา ใบฝรั่ง ใบพลู ใบชุมเห็ด ใบหูกวาง ในผลไม้ดิบ เช่น เปลือกกล้วยดิบ เปลือกมังคุด สารแทนนินมีส่วนสำคัญในการเป็นสารตั้งต้นในปฏิกิริยาการเกิดสีน้ำตาลที่เกี่ยวข้องกับเอนไซม์ (enzymetic browning reaction) ของผลไม้ มีฤทธิ์เป็นสารกันเสีย (preservative) ยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ นอกจากนี้สารกลุ่มแทนนินมีรายงานว่า สามารถช่วยปรับปรุงคุณภาพน้ำให้ค่าคุณภาพน้ำจากที่เคยต่ำกว่ามาตรฐานกลับมามีค่าสูงกว่าค่ามาตรฐานกำหนด (ค่าต่ำสุดที่สิ่งมีชีวิตจะดำรงชีวิตอยู่ได้) และช่วยลดปริมาณแบคทีเรียที่ปนเปื้อนในน้ำให้หมดไปภายใน 21 วัน ทั้งนี้จากผลการศึกษาของโครงการอพ.สธ. ประจำปี 2566 ที่ทางทีมวิจัยได้จัดทำฐานข้อมูลของปริมาณสารแทนนินจากส่วนต่างๆ ของกล้วยหอมทอง ทั้งจากลำต้น ใบ และเปลือกมาแล้วจึงมีแนวคิดที่จะศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพของสารแทนนินจากลำต้น ใบ และเปลือกของกล้วยหอมทองต่อการลดปริมาณแอมโมเนียจากบ่อเลี้ยงสัตว์น้ำ เพื่อให้สามารถเลือกสารแทนนินมาใช้ประโยชน์ในการลดแอมโมเนียในน้ำสำหรับการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้อย่างเหมาะสมต่อการใช้ลดแอมโมเนียในน้ำโดยใช้ธรรมชาติบำบัดเพื่อลดปัญหาคุณภาพน้ำและสิ่งแวดล้อมต่อไป