รายละเอียดโครงการ

ปัญหาสุนัขจรจัด หรือ สุนัขที่ถูกปล่อยละทิ้ง หรือ สุนัขไม่มีเจ้าของ เป็นปัญหาที่อยู่กับสังคมไทยมายาวนาน และเรามักจะพบเห็นสุนัขจรจัดอยู่ตามสถานที่ต่างๆจนกลายเป็นภาพที่คุ้นตา สืบเนื่องจากปัจจุบันยังไม่มีมาตรการจัดการปัญหาสุนัขจรจัดที่ชัดเจน ก่อให้เกิดความเสี่ยงในการระบาดของโรคพิษสุนัขบ้า และการติดต่อโรคจากสัตว์สู่คน เนื่องจากสุนัขไม่มีเจ้าของก็จะไม่ได้รับการฉีดวัคซีน อีกทั้ง มูลสัตว์ การเห่าหอน เป็นสาเหตุของความเดือนร้อนรำคาญของคนในชุมชน รวมถึงก่อให้เกิดภาระค่าใช้จ่ายในการตรวจสุขภาพสัตว์ การฉีดวัคซีน และการทำหมัน ซึ่งก่อให้เกิดผลกระทบต่อประเทศชาติ ทั้งด้านสาธารณสุข ด้านสังคมและสิ่งแวดล้อม รวมถึงด้านเศรษฐกิจ ตามลำดับ หากพิจารณาถึงสภาพปัญหาที่แท้จริงจะพบว่าต้นเหตุของปัญหาดังกล่าวมิได้เกิดจาก สุนัขจรจัดเพียงอย่างเดียว แต่อาจเกิดจากการขาดจิตสำนึกของมนุษย์ที่ขาดความรู้และความรับผิดชอบ ในการเลี้ยงดู เนื่องด้วยปัจจุบัน จำนวนประชากรสุนัขจรจัด ในเขตมหาวิทยาลัยแม่โจ้มีอยู่เป็นจำนวนมาก ซึ่งอยู่กระจายตามสถานที่ อาคาร และคณะต่างๆในมหาวิทยาลัย สุนัขเหล่านี้อาจไม่ได้รับการดูแลขั้นพื้นฐาน อาทิเช่น การจัดการดูแลสุขภาพ การได้รับวัคซีน ถ่ายพยาธิ ป้องกันปรสิตภายนอก (เห็บ หมัด) รวมถึง การคุมกำเนิด การได้รับการทำหมัน อีกทั้งไม่ได้รับอาหารที่เหมาะสมและเพียงพอ นอกจากนี้ในส่วนของพฤติกรรมในสุนัข มีทั้งสุนัขที่เป็นมิตร และ สุนัขที่ก้าวร้าว ดุร้าย ไม่เป็นมิตร ทำให้ทางคณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ตระหนักถึงปัญหาในเรื่องความปลอดภัยของนักศึกษา บุคลากร ในมหาวิทยาลัย รวมถึงประชาชนในชุมชนโดยรอบมหาวิทยาลัย อีกทั้งมีความเสี่ยงของปัญหาการระบาดของโรคพิษสุนัขบ้า จึงได้จัดตั้งโครงการ “การจัดการสุนัขในมหาวิทยาลัยแบบมีส่วนร่วมจากชุมชนอย่างเป็นระบบ” เพื่อให้สุนัขจรจัด ที่อาศัยอยู่ภายในมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ได้รับการดูแลและจัดการสวัสดิภาพสัตว์อย่างเป็นระบบแบบยั่งยืน โดยการทำงานของโครงการมุ่งเน้นไปที่การดูแลสุขภาพพื้นฐาน การควบคุมจำนวนประชากรสุนัขจรจัด ในมหาวิทยาลัย อีกทั้งการอบรมให้ความรู้เรื่องการดูแลสวัสดิภาพสัตว์ และป้องกันการเกิดการทารุณกรรมสัตว์ รวมถึงการปรับพฤติกรรมสุนัขจรจัดในมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ให้กลายเป็นสุนัขชุมชนที่สามารถอยู่ร่วมกับ นักศึกษา บุคลากร และประชาชนในชุมชนโดยรอบมหาวิทยาลัยอย่างสันติ