รายละเอียดโครงการ

วันสงกรานต์ ตรงกับวันที่ 13 เมษายนของทุกปี คำว่า "สงกรานต์” มาจากภาษาสันสกฤต แปลว่า การเคลื่อนที่ หรือการ เคลื่อนย้าย หมายถึงการเคลื่อนย้ายของพระอาทิตย์จากราศีหนึ่งสู่อีกราศีหนึ่ง คือวันขึ้นปีใหม่นั่นเองตามความหมายในภาษาสันสกฤตสงกรานต์จึงเกิดขึ้นทุกเดือน ส่วนระยะเวลาที่คนไทยเรียก "สงกรานต์” นั้น เป็นช่วงที่พระอาทิตย์เคลื่อนย้ายจากราศีมีนเข้าสู่ราศีเมษ นับว่าเป็นมหาสงกรานต์ เพราะเป็นวันและเวลาตั้งต้นปีใหม่ตามสรุยคติ ช่วงเทศกาลสงกรานต์ คือ วันที่ 13-14-15 เมษายน โดยเรียกวันที่ 13 เมษายน ว่าวันมหาสงกรานต์ วันที่ 14 เมษายน เป็นวันเนา วันที่ 15 เมษายน เป็นวันเถลิงศก โดยปัจจุบันได้มีการเปลี่ยนแปลงให้พิธีสงกรานต์นั้นเป็นเทศกาลสงกรานต์ ในพิธีสงกรานต์จะใช้ น้ำ เป็นสัญลักษณ์ที่เป็นองค์ประกอบหลักของพิธี แก้กันกับความหมายของฤดูร้อน ช่วงเวลาที่พระอาทิตย์เคลื่อนเข้าสู่ราศีเมษ ในวันนี้จะใช้น้ำรดให้แก่กันเพื่อความชุ่มชื่น มีการขอพรจากผู้ใหญ่ มีการรำลึกและกตัญญูต่อบรรพบุรุษที่ล่วงลับ ต่อมาในสังคมไทยสมัยใหม่เกิดเป็นประเพณีกลับบ้านในช่วงเทศกาลสงกรานต์ นับว่าวันสงกรานต์เป็นวันครอบครัว อีกทั้งยังมีประเพณีที่สืบทอดมาตั้งแต่ดั้งเดิม อย่างการสรงน้ำพระที่นำมาซึ่งความเป็นสิริมงคล เพื่อให้เป็นการเริ่มต้นปีใหม่ที่มีความสุข อีกทั้ง การสรงน้ำพระ การรดน้ำขอพรผู้ใหญ่ การเล่นสาดน้ำในคนรุ่นราวคราวเดียวกัน หรือเยาว์กว่า เป็นความงดงามของประเพณี การสืบทอดจรรโลงประเพณีสงกรานต์จึงน่าจะช่วยกันรักษาคุณค่าทางใจ ความมีน้ำใจ การมีสัมมาคารวะและกตัญญู การช่วยเหลือเกื้อกูลต่อธรรมชาติต่อสิ่งแวดล้อม ที่เป็นการดำเนินกิจกรรมสงกรานต์วิถีใหม่ ใส่ใจสิ่งแวดล้อม เช่น เลือกใช้บรรจุภัณฑ์ที่ย่อยสลายได้ตามธรรมชาติ เช่น ใบตอง ใบบัว กล่อง-จานชานอ้อย กะลามะพร้าว เพื่อมอบเป็นของขวัญ ของที่ระลึก ลดวัสดุห่อหุ้มของขวัญที่ไม่จำเป็น เท่ากับลดปริมาณขยะไปในตัว เพื่อไม่ให้เกิดขยะเกินความจำเป็น ใช้น้ำเพียงขันเดียว พรมได้ทั้งวัน เป็นการเล่นสงกรานต์แบบไทย ๆ ย้อนยุค อนุรักษ์ประเพณีแบบโบราณ ไม่เปลืองน้ำ ไม่สาดน้ำด้วยความรุนแรง ทั้งนี้ เมื่อวันที่ 6 ธันวามคม 2566 ที่ผ่านมา องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรม แห่งสหประชาชาติ หรือ “ยูเนสโก” (UNESCO) ประกาศขึ้นทะเบียน “ประเพณีสงกรานต์” ของไทย (Songkran in Thailand, traditional Thai New Year festival) เป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ ซึ่งถือว่าเป็น Soft Power ที่สำคัญ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในระดับโลก โดยในส่วนของจังหวัดแพร่ที่มีการส่งเสริมการแต่งกายด้วยผ้าพื้นเมือง หรือ ผ้าหม้อห้อม อันเป็นเอกลักษณ์อันโดดเด่น และถือเป็น Soft Power ที่น่าภาคภูมิใจของชาวแพร่ด้วยเช่นกัน ดังนั้น มหาวิทยาลัยแม่โจ้-แพร่ฯ จึงได้เล็งเห็นถึงความสำคัญดังกล่าวฯ จึงได้จัดโครงการ “แม่โจ้แป้ม่วนอ๊ก ม่วนใจ๋ สืบสานวิถีไทย ป๋าเวณีปี๋ใหม่เมือง” เพื่อเป็นการรักษาศิลปวัฒนธรรมและขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีงามของไทย และส่งเสริมกิจกรรมที่มีการบูรณาการกับยุทธศาสตร์และอัตลักษณ์การพัฒนามหาวิทยาลัยและส่วนงานด้าน Green U., Eco. U., SDGs, และการสร้าง Soft Power ของจังหวัดแพร่