รายละเอียดโครงการ

ประเทศไทยเป็นเมืองเกษตรกรรมมีการปลูกพืชเลี้ยงสัตว์เป็นอาชีพหลัก โดยเฉพาะการปลูกพืชซึ่งมีทั้งพืชไร่ พืชสวนได้แก่ไม้ดอกไม้ประดับ ไม้ผล พืชผัก มีพรรณไม้ต่างๆมากมาย โดยมีอยู่ในทั่วทุกภาคของประเทศและสิ่งที่หลงเหลือจากการทำเกษตรหรือเศษใบพืชต่างๆที่ร่วงหล่นมาพื้นที่ดินในชุมชนมีอยู่เป็นจำนวนมาก ที่ผ่านมาเกษตรกรหรือชุมชนต่าง ๆ มีวิธีการกำจัดเศษซากพืชดังที่กล่าวมาข้างต้นด้วยวิธีการปล่อยให้ผุสลายไปกลายเป็นปุ๋ยด้วยธรรมชาติหรืออาจใช้วิธีการเผาเป็นส่วนมาก ซึ่งเมื่อสมัยก่อนการเผาอาจมีจำนวนไม่มากนักจึงทำให้เกิดมลพิษทางอากาศเพียงเล็กๆน้อยๆไม่นานก็เข้าสู่สภาพปกติ แต่ปัจจุบันประชากรในแต่ละพื้นที่ทั่วโลกเพิ่มมากขึ้น ทำให้พื้นที่ทำการเกษตรลดจำนวนลงเพื่อนำไปใช้เป็นที่อยู่อาศัยของประชาการ ทำให้พื้นที่ในการทำการเกษตรถูกลดจำนวนลง ซึ่งสวนทางกับความต้องการบริโภคของประชาการที่เพิ่มขึ้น จึงทำให้เศษซากพืชที่เหลือจากการเก็บเกี่ยวหรือใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมาถูกรีบกำจัดด้วยการเผาเพื่อความเร่งรีบในการใช้พื้นที่เพาะปลูกให้ได้มากที่สุดในแต่ละช่วงของการปลูก เนื่องจากต้องผลิตให้ได้มากเพื่อเพียงพอกับความต้องการของผู้บริโภคนั่นเอง แต่ปัญหาจากการเผาปัจจุบันมีความรุ่นแรงเพิ่มขึ้นดังเห็นได้จากข่าวสารข้อมูลที่มีปรากฏอย่างมากมายตามสื่อต่างๆถึงผลกระทบที่ได้รับจากจาก PM2.5 ซึ่งทำให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมโดยตรง ส่งผลกระทบต่อมวลมนุษยชาติต่างๆมากมายทำให้กระทบต่อการดำเนินชีวิต เนื่องจากมีผลต่อสุขภาพทำให้ต้องสูญเสียค่าใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพและทำให้ประเทศไทยต้องสูญเสียเงินด้านสาธารณสุขต่อปีเพิ่มขึ้น เพราะประชาการได้รับผลกระทบจากการเผาเศษซากพืชโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์กับผลเสียที่เกิดขึ้นดังกล่าว ดังนั้นทางคณะผู้จัดทำโครงการจึงเล็งเห็นความสำคัญของการลดการเผาเศษซากพืชทั่วไปและจากภาคเกษตรกรรม โดยปัจจุบันมีเทคโนโลยีการนำเศษซากพืชมาพัฒนาเป็นปุ๋ยหมักคุณภาพด้วยวิธีเติมอากาศและไม่กลบกอง ซึ่งสามารถเปลี่ยนเศษซากพืชที่ไม่มีค่าให้มีคุณค่าและมูลค่าขึ้นมา นอกจากนี้ทางคณาจารย์ของโครงการยังได้มีการนำผลงานการวิจัยที่ประสบผลสำเร็จด้านการพัฒนาวัสดุปลูกพืชผักและไม้ดอกไม้ประดับจากปุ๋ยหมักมาประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการปรับเป็นสูตรที่เหมาะสำหรับเป็นวัสดุปลูกที่มีความเฉพาะในแต่ละพืชมากยิ่งขึ้น ซึ่งองค์ความรู้ดังกล่าวทางคณะผู้วิจัยจึงมีความร่วมมือแบบบูรณาการระหว่างคณาจารย์ระหว่างคณะต่างๆเพื่อให้องค์ความรู้จากทางมหาวิทยาลัยลงไปสู่ชุมชุน ช่วยลดการเผา ทำให้สิ่งแวดล้อมน่าอยู่ และผลผลิตที่ได้สามารถสร้างเป็นผลิตภัณฑ์ให้กับครอบครัวและชุมชนซึ่งทำให้ช่วยสร้างอาชีพเสริมหรือเป็นอาชีพหลักให้กับคนในชุมชนและช่วยเพิ่มรายได้ ซึ่งสอดคล้องกับการน้อมนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริที่แท้จริงของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร มาประยุกต์ใช้และยังสอดคล้องกับแนวนโยบายของมหาวิทยาลัยแม่โจ้และของรัฐบาลในปัจจุบันในด้านการสนับสนุนให้เปลี่ยนเป็นการผลิตแบบระบบเกษตรอินทรีย์อย่างมีคุณภาพอย่างยั่งยืน