รายละเอียดโครงการ

นักประชากรศาสตร์ได้คาดการณ์ว่าอีกประมาณ 20 ข้างหน้า (พ.ศ. 2032) โลกจะมีประชากรอย่างต่ำ 7,600 ล้านคน จึงกล่าวได้ว่าจำนวนประชากรโลกยังเพิ่มในอัตราที่สูงมาก และจะส่งผลกระทบต่อปัญหาสังคมมากมาย ยิ่งกว่านั้นข้อมูลด้านประชากรส่วนใหญ่ระบุตรงกันว่า ประชากรของโลกที่เพิ่มขึ้นในอัตราสูงมากที่สุดคือประเทศกำลังพัฒนาและประเทศด้อยพัฒนา ที่อาจมีอัตราเพิ่มจำนวนประชากรถึงร้อยละ 3 ในขณะที่อัตราเฉลี่ยของโลกอยู่ที่ 1.7 ซึ่งจะส่งผลกระทบในเรื่องการขาดแคลนอาหาร แล้วยังมีผลต่อการอพยพเข้าอยู่ในเขตเมืองที่อาจส่งผลต่อการพัฒนาเมือง ไม่ว่าจะเป็นปัญหาของเมืองใหญ่หรือเมืองขนาดกลางที่เติบโตแบบไร้ทิศทาง เกิดการขาดแคลนระบบโครงสร้างพื้นฐานที่เหมาะสม เกิดการรุกล้ำพื้นที่เกษตรกรรมและเกิดการพัฒนาแบบขาดความสมดุล นอกจากนี้ยังมีแนวโน้มเกี่ยวกับปัญหาสิ่งแวดล้อม จากการขยายตัวของอุตสาหกรรมและการเพิ่มขึ้นของประชากร จะยังส่งผลกระทบสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมทั้งบนบก ในน้ำ และในอากาศ การตัดไม้ทำลายป่ายังจะคงมีต่อไป แม้ว่ามลพิษทางอากาศอันเกิดจากสารอุตสาหกรรม จะได้รับการตระหนักมากขึ้น โรงงานอุตสาหกรรมจำนวนมากให้ความสำคัญกับเรื่องการป้องกันมลพิษต่างๆ โดยการงดใช้สารจำพวก Chlorofluorocarbon-CFC กับเครื่องใช้ในครัวเรือน เช่น ตู้เย็นเพื่อป้องกันการทำลายบรรยากาศที่หุ้มก่อโลก รวมทั้งการลดปริมาณแก๊สต่าง ๆ ที่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์ที่เรียกว่า "ภาวะเรือนกระจก" (Greenhouse Effect) อันส่งผลให้อุณหภูมิของโลกสูงขึ้น และทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นอีกด้วย ไม่ใช่เพียงความต้องการใช้พลังงานที่จะเพิ่มสูงขึ้นเท่านั้น ความต้องการการใช้น้ำและรวมถึงปริมาณขยะที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเช่นกัน แต่ในทางกลับกันทรัพยากรธรรมชาติจะถูกใช้และลดลงอย่างรวดเร็ว และจากการศึกษาของ ดร. อุชุก ด้วงบุตรศรี (2560) พบว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศไทยยังส่งผลต่อแนวโน้มการใช้ที่ดินของประเทศที่พบว่าในระยะ 20 ปีข้างหน้า การใช้ที่ดินเพื่อการเกษตรจะลดลงประมาณ 12% ภายในปี 2030 โดยที่ดินจะถูกนำไปใช้เป็นที่อยู่อาศัยและรองรับการขยายตัวของเศรษฐกิจ ชุมชนเมือง อุตสาหกรรม และการท่องเที่ยว รวมทั้งปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (Climate Change) จากปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันและแนวโน้มสถานการณ์โลกในอนาคต จะเห็นได้ว่าประเทศยังต้องการผู้ประกอบวิชาชีพมีความตระหนักเข้าใจในปัญหาตลอดจนสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้น และมีความรู้ ความสามารถด้านวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและมีทักษะด้านการคิดวิเคราะห์ที่สามารถบูรณาการศาสตร์แบบองค์รวมทั้งด้านสิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม และนวัตกรรม ที่สามารถจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่มีอยู่อย่างจำกัดให้มีประสิทธิภาพและถูกทำลายน้อยที่สุด ไปพร้อมกับการขับเคลื่อนทางด้านเศรษฐกิจของประเทศอย่างยั่งยืน รวมทั้งสามารถป้องกันและแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมและการใช้พลังงานในอนาคตได้ทั้งในภาพเมือง สิ่งแวดล้อมและองค์ประกอบของเมืองอันได้แก่ระบบสาธารณูปโภค อาคาร และพื้นที่สีเขียวของเมือง เพื่อให้สอดคล้องกับการปรับเปลี่ยนโครงสร้างทางเศรษฐกิจของประเทศเพื่อเข้าสู่ยุคประเทศไทย 4.0 ที่มีการใช้เทคโนโลยีและความคิดสร้างสรรค์มากขึ้น ด้วยเหตุนี้ การเสวนาวิชาการ โดยนำผู้เชี่ยวชาญด้านวิชาชีพและวิชาการมาร่วมกันถ่ายทอดความรู้ ประสบการณ์ และแนะนำนวัตกรรมเพื่อให้ผู้ประกอบวิชาชีพรุ่นใหม่ ได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนความรู้ เข้าใจและรู้เท่าทันการเปลี่ยนแปลงสภาวะอากาศ ปรับตัวและเข้าใจบทบาท รวมทั้งประยุกต์ความรู้เพื่อพัฒนางานในสายวิชาชีพของตนเอง