รายละเอียดโครงการ

ประเทศไทยก้าวเข้าสู่สังคมสูงอายุ (Aging Society) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 ตามคำนิยามขององค์การสหประชาชาติที่กำหนดสัดส่วนของประชากรที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปมากกว่าร้อยละ 10 ของประชากรทั้งประเทศ ซึ่งจะเข้าสู่สังคมสูงอายุโดยสมบูรณ์ (Complete - Aging Society) เมื่อมีสัดส่วนของประชากรที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปเกินร้อยละ 20 และเข้าสู่สังคมสูงอายุระดับสุดยอด (Super- Aging Society) เมื่อมีสัดส่วนของประชากรที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปเกินร้อยละ 28 ตามลำดับ สำหรับสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย ในปี พ.ศ. 2565 ประเทศไทยมีประชากรผู้สูงอายุสูงถึงร้อยละ 18.3 ของประชากรทั้งประเทศ และมีแนวโน้มการเพิ่มขึ้นของประชากรผู้สูงอายุร้อยละ 3.6 ต่อปี (คิดเป็น 400,000 คนต่อปี) ซึ่งตามการคาดประมาณการประชากรประเทศไทยของสำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.) (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2562) คาดการณ์ว่า ในปี พ.ศ. 2566 จะมีประชากรผู้สูงอายุสูงถึงร้อยละ 20.66 ของประชากรทั้งประเทศ และคาดว่าในปี พ.ศ. 2578 จะมีประชากรผู้สูงอายุสูงถึงร้อยละ 28.55 ของประชากรทั้งประเทศ ทั้งนี้ การเตรียมการเพื่อรองรับสถานการณ์สังคมสูงอายุจึงเป็นประเด็นที่สำคัญ เนื่องจากผู้สูงอายุเป็นกลุ่มเสี่ยงด้านสุขภาพ ซึ่งกระทบต่องบประมาณด้านการรักษาพยาบาล โดยสำนักงานวิจัยเพื่อการพัฒนาหลักประกันสุขภาพไทย ได้คาดประมาณการด้านงบประมาณในการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง เฉลี่ยประมาณ 15,000 ล้านบาทต่อปี ดังนั้น การส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุให้มีพฤติกรรมสุขภาพที่พึงประสงค์จึงเป็นประเด็นสำคัญ เพื่อลดภาระด้านเศรษฐกิจของประเทศ สังคม และครอบครัว ประเทศไทยมีเป้าหมายการพัฒนาประเทศ ตามยุทธศาสตร์ชาติระยะ ๒๐ ปี (พ.ศ.๒๕๖๐-๒๕๗๙) ที่ต้องการให้ประเทศบรรลุวิสัยทัศน์คือ “มีความมั่นคง มั่งคั่ง ยั่งยืน ด้วยการพัฒนาตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง”เพื่อความสุขของคนไทยทุกคน โดยมีประเด็นยุทธศาสตร์ที่ 3 เกี่ยวกับการพัฒนาและเสริมสร้างศักยภาพทรัพยากรมนุษย์ เพื่อคนไทยในอนาคตจะต้องมีความพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ สติปัญญา มีพัฒนาการดีรอบด้าน รวมถึงการมีสุขภาวะที่ดีทุกช่วงวัย มีจิตสาธารณะรับผิดขอบต่อสังคมและผู้อื่น และเป็นพลเมืองดีของชาติ มีหลักคิดที่ถูกต้อง มีทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ ซึ่งมีความจำเป็นในศตวรรษที่ ๒๑ มีนิสัยรักการเรียนรู้ และการพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต สู่การเป็นคนไทยที่มีทักษะสูง เป็นนวัตกร นักคิด ผู้ประกอบการยุคใหม่โดยสัมมาชีพตามความถนัดของตนเอง มีการกําหนดนโยบายด้านการศึกษา ในการจัดการเรียนรู้เชิงรุก ที่ส่งเสริมให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในชั้นเรียน สร้างปฏิสัมพันธ์ ระหว่างครูผู้สอนกับผู้เรียน มุ่งให้ผู้เรียนลงมือปฏิบัติ โดยมีครูเป็นผู้อำนวยความสะดวก สร้างแรงบันดาลใจ ให้คำปรึกษาดูแลเป็นโค้ชและพี่เลี้ยง แสวงหาเทคนิควิธีการจัดการเรียนรู้และแหล่งเรียนรู้ที่หลากหลาย เรียนรู้อย่างมีความหมาย เกิดความรู้ความข้าใจในตนเอง ใช้สติปัญญาคิดวิเคราะห์ สร้างสรรค์ผลงานวัตกรรม ที่บ่งบอกถึงการมีสมรรถนะสำคัญในศตวรรษที่ ๒๑ มีทักษะวิชาการ ทักษะชีวิต และทักษะวิชาชีพ ที่บรรลุเป้าหมายการเรียนรู้ตามระดับช่วงวัย คณะพยาบาลศาสตร์ภายใต้การดำเนินตามปรัชญา วิสัยทัศน์และพันธกิจ ของมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ได้เห็นความสำคัญของการพัฒนาบุคลากรด้านการจัดการศึกษาและเสริมสร้างศักยภาพทรัพยากรมนุษย์ หรือสมรรถนะบุคลากรตามประเด็นยุทธศาสตร์ที่ 3 ในมิติที่ 3 ด้านการขับเคลื่อนความเป็นนานาชาติตามกรอบทิศทางการพัฒนามหาวิทยาลัยแม่โจ้และคณะพยาบาลศาสตร์ เพื่อการพัฒนาด้านวิชาการ และการวิจัย สร้างผลงานสู่ระดับสากล ตลอดจนส่งเสริมและพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษสำหรับนักศึกษา สู่บัณฑิตที่พึงประสงค์ตามต้องการของตลาดแรงงานสากล การสอดรับกับพันธกิจและอัตลักษณ์ด้านการพยาบาล ที่ส่งเสริมการบูรณาการศาสตร์เกษตรด้านอาหารเพื่อสร้างเสริมสุขภาพ จึงเกิดโครงการ “การบรรยายพิเศษและแลกเปลี่ยนเรียนรู้: ผู้สูงวัย ความผาสุก และการดูแลผู้สูงวัยด้วยเป็นมิตร ขึ้นเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อองค์กร วิชาชีพ และประเทศโดยมีความสอดคล้องเชื่อมโยงกับยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561 - 2580) แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 - 2570) แผนการปฏิรูปประเทศ นโยบายรัฐบาล แผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ รวมทั้งบริบทการเปลี่ยนแปลงทางด้านต่างๆ ที่มีผลต่อการส่งเสริมสุขภาพของประเทศไทย ได้อย่างมีประสิทธิภาพต่อไป