รายละเอียดโครงการ

พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร พระมหากษัตริย์ไทย รัชกาลที่ 9 แห่งราชวงศ์จักรีทรงมีพระราชหฤทัยมุ่งมั่นที่จะแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนของราษฎรเสมือนหนึ่งเป็นความทุกข์ของพระองค์ พระองค์จึงทรงมีพระราชดำริที่จะพัฒนาความเป็นอยู่ของราษฎรให้เกิดความ "พออยู่ พอกิน” โดยทรงมีแนวพระราชดำริเกี่ยวกับการส่งเสริมชุมชนหรือการพัฒนาชนบทเพื่อให้เกิดการพึ่งตนเองได้ของคนในชนบทเป็นหลัก กิจกรรมและโครงการตามแนวพระราชดำริที่ดำเนินการอยู่หลายพื้นที่ทั่วประเทศในปัจจุบันนั้นล้วนแล้วแต่มีเป้าหมายสุดท้ายอยู่ที่การพึ่งตนเองได้ของราษฎรทั้งสิ้น ในทางปฏิบัติการส่งเสริมการพัฒนาเพื่อพึ่งตนเองนั้นจะต้องทำอย่างค่อยเป็นค่อยไป และมีหลากหลายแนวทาง การพัฒนาปุ๋ยอินทรีย์เพื่อขับเคลื่อนเกษตรอินทรีย์เป็นแนวคิดที่สำคัญโดยเป็นส่วนที่สนับสนุนการสร้างปัจจัยการผลิตพื้นฐานได้จากการนำเศษวัสดุที่ได้จากการเกษตรมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด สร้างความสมดุลทางธรรมชาติที่เอื้อต่อสภาพแวดล้อม เกิดความเข้าใจหลักการหมุนเวียนแร่ธาตุตามธรรมชาติที่พึ่งปัจจัยจากสิ่งมีชีวิต เช่น จุลินทรีย์ แมลง สัตว์ต่างๆ เป็นต้น และปัจจัยที่ไม่มีชีวิต เช่น ความชื้น อุณหภูมิและแร่ธาตุ เป็นต้น สามารถนำมาประยุกต์ใช้โดยปรับปัจจัยดังกล่าวเพื่อใช้ในการเกษตรได้อย่างเหมาะสม ปุ๋ยที่ได้จากผลผลิตนี้เป็นการสร้างความตระหนักที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ลดการใช้สารเคมี ลดต้นทุนการผลิตนำไปสู่การพัฒนาระบบเกษตรปลอดภัย สร้างความเข้มแข็ง พัฒนาคุณภาพชีวิตอย่างยั่งยืนให้กับชุมชนและเกษตรกรบนฐานทรัพยากรที่มีอยู่อย่างเหมาะสม บ้านวังโป่ง หมู่ 5 ตำบลร้องกวาง อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่ เป็นที่ลุ่มมีแม่น้ำสายหลัก คือ แม่น้ำแม่คำมี เกษตรกรจึงสามารถปลูกพืชหมุนเวียนได้ทั้งปี อย่างไรก็ตามชุมชนประสบปัญหาการใช้สารเคมีทางการเกษตร และปัญหาดินเสื่อมคุณภาพ ดังนั้นจึงไดเจัดทำโครงการการผลิตปุ๋ยอินทรีย์เพื่อขับเคลื่อนเกษตรอินทรีย์ขึ้นเพื่อส่งเสริมให้เกษตรกรผลิตและใช้ปุ๋ยอินทรีย์ทดแทนสารเคมีทางการเกษตร เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตและสิ่งแวดล้อมของชุมชน รวมถึงเป็นการลดต้นทุนและเพิ่มประสิทธิภาพในการผลิตให้กับเกษตรกรในพื้นที่ นอกจากนี้ทางโครงการยังมีวัตถุประสงค์เให้เกษตรกรเกิดความรู้ ความเข้าใจกระบวนการผลิตปุ๋ยอินทรีย์ให้ได้รับมาตรฐานสำหรับการค้า เพื่อให้เกษตรกรสามารถสร้างรายได้จากการจำหน่ายปุ๋ยอินทรีย์ที่เหลือใช้จากพื้นที่ทางการเกษตรของตนได้อีกทางหนึ่งด้วย