รายละเอียดโครงการ

ประเทศไทยมีการพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจวัฒนธรรมและการศึกษาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่โมเดลประเทศไทย 1.0 ที่เน้นภาคการเกษตร โมเดลประเทศไทย 2.0 ที่เน้นอุตสาหกรรมเบา ประเทศไทย 3.0 ที่เน้นอุตสาหกรรมหนัก และปัจจุบันได้ก้าวสู่โมเดลประเทศไทย 4.0 โดยยึดตามกรอบยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 –2579) คือ “ประเทศมีความมั่นคง มั่งคั่ง ยั่งยืน เป็นประเทศพัฒนาแล้ว ด้วยการพัฒนาตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง”นําไปสู่การพัฒนาให้คนไทยมีความสุข และตอบสนองต่อการบรรลุซึ่งผลประโยชน์แห่งชาติในการที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิต สร้างรายได้ระดับสูง และสร้างความสุขของคนไทย สังคมมีความมั่นคงเสมอภาคและเป็นธรรม ประเทศสามารถแข่งขันได้ในระบบเศรษฐกิจ อาจกล่าวได้ว่าโมเดลประเทศไทย 4.0 เป็นความมุ่งมั่นที่จะต้องการปรับเปลี่ยนโครงสร้างเศรษฐกิจไปสู่ เศรษฐกิจที่ขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม หรือ Value-Based economy โดยจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงอย่างน้อย 3 มิติที่สำคัญคือ 1) เปลี่ยนจากการผลิตสินค้าโภคภัณฑ์ ไปสู่สินค้าเชิงนวัตกรรม 2) เปลี่ยนจากการขับเคลื่อนประเทศด้วยภาคอุตสาหกรรม ไปสู่การขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยี ความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม และ 3) เปลี่ยนจากการเน้นภาคการผลิตสินค้า ไปสู่การเน้นภาคบริการมากขึ้น แต่การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวจะสำเร็จได้ต้องอยู่บนพื้นฐานของการศึกษา อันเป็นรากฐานสำคัญของการสร้างคน ที่จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ดังเช่นอารยประเทศต่าง ๆ ที่เน้นให้คนรู้จักคิด วิเคราะห์ สังเคราะห์ รับผิดชอบและมีส่วนร่วมในสังคม ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษา 4.0 (Education 4.0) ของประเทศไทย ที่เน้นการเรียนการสอนให้ผู้เรียน สามารถนำองค์ความรู้ที่มีอยู่ทุกแห่งบนโลกมาบูรณาการเชิงสร้างสรรค์ เพื่อพัฒนานวัตกรรมต่าง ๆ มาตอบสนองความต้องการของสังคม และปัจจัยหลักที่จะทำให้การศึกษา 4.0 สามารถสร้างและพัฒนาคนให้สามารถค้นหาความรู้ต่าง ๆ มาเชื่อมโยงและประยุกต์เข้ากับงานที่ทำ สามารถต่อยอดและพัฒนาได้คือ การใช้เทคโนโลยีที่เกิดความคุ้มค่า อันได้แก่ การใช้อินเตอร์เน็ต (Internet) อันเป็นเครื่องมือสำคัญในการค้นหาความรู้ เป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญ ดังนั้นการศึกษาต้องสนับสนุนให้ผู้เรียนเข้าถึงอินเตอร์เน็ตได้ง่ายและใช้ประโยชน์จากอินเตอร์เน็ตไปในทางที่ถูกต้องและเหมาะสม นอกจากนี้หลักสูตรการเรียนควรส่งเสริมให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ (Creative thinking) ควรสอนให้เปิดโอกาสให้ผู้เรียนคิดนอกกรอบหรือต่อยอดจากตำราเรียน และการปฏิสัมพันธ์กับสังคม (Social Interaction) เพื่อที่จะสามารถตอบสนองความต้องการของสังคม และทำงานร่วมกันในสังคมได้ การเตรียมการศึกษาเพื่อก้าวเข้าสู่ไทยแลนด์ 4.0 มีปัจจัยหลายประการที่ต้องคำนึงถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนา บุคคลากรทางการศึกษา โดยที่กระทรวงศึกษาธิการได้เริ่มปฏิรูปการศึกษา เช่นได้กำหนดนโยบาย 2 ภาษา (Bilingual Policy) และสร้างทักษะด้านวิชาชีพเพื่อเศรษฐกิจเชิงอุตสาหกรรม การใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาของการศึกษา การปรับปรุงตำราและระบบการประเมินให้สอดคล้องกับหลักสูตรและทักษะในศตวรรษที่ 21 การที่จะเป็นการศึกษา 4.0 ทุกอย่างต้องผ่านการวางแผนเพื่อสร้างพื้นฐานและสภาพแวดล้อมที่ดี และต้องใช้ความอดทนและต้องดำเนินงานในทุกภาคส่วนของการศึกษาไปพร้อม ๆกัน เพื่อให้เกิดการบูรณาการและความสมดุล โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาบุคลากรและการสร้างนวัตกรรมในการขับเคลื่อนพัฒนาทางการศึกษาที่สามารถนำไปใช้และปฏิบัติได้จริงอย่างเป็นรูปธรรม ที่ยึดพื้นที่และผู้เรียนเป็นศูนย์กลางพัฒนาที่เกิดประสิทธิภาพประสิทธิผลอย่างเข็มแข็ง การศึกษาเป็นกลไกในการพัฒนา ส่งเสริมและปลูกฝังแนวความคิดให้กับพลเมืองและเยาวชนของชาติ ซึ่งเป็นตัวแปรสำคัญของสมรรถนะ ความสามารถในการแข่งขันระยะยาว (Long Terms Competitiveness) ที่เป็นหัวใจและบริบทที่สำคัญของการออกแบบภายใต้การขับเคลื่อนการปฏิรูปทางการศึกษาเพื่อการพัฒนาอันเชื่อมโยงกับมนุษย์และสังคมในพลวัตของการก้าวผ่านจากศตวรรษที่ 21 ไปสู่ศตวรรษที่ 21 และจากกระแสการเปลี่ยนแปลงของสังคมทั่วโลก ที่ได้ส่งผลกระทบต่อสังคมไทยทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม การเมือง และการศึกษา ดังนั้นจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีการวางแผนบริหารจัดการที่ดี และการจัดการศึกษาเป็นอีกประเด็นสำคัญ นอกจากจะต้องก้าวทันความเปลี่ยนแปลงแล้ว ยังจะต้องเป็นกลไกเพื่อการขับเคลื่อนภาคส่วนอื่น ๆ ให้มีความพร้อมในการเข้าสู่ความเปลี่ยนแปลง การปฏิรูปการศึกษาและการจัดการเรียนรู้จึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับทุกภาคส่วนที่จะต้องดำเนินการ และจะสำเร็จได้ก็ต้องผ่านกระบวนการที่มีประสิทธิภาพ พร้อมรับกับความท้าทายความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ซึ่งทักษะสำคัญสำหรับคนยุคศตวรรษที่ 21 และการเป็นไทยแลนด์ 4.0 ดังกล่าว จำเป็นต้องอาศัยการบริหารจัดการ (Management) การมีทุนมนุษย์ (Human Capital) ที่มีประสิทธิภาพที่เกิดประโยชน์สูงสุดต่อการศึกษาต่อไป การพัฒนาการศึกษา 4.0 เป็นยุทธศาสตร์ฐานความรู้ (Knowledge-based Economic) ที่ให้ความสำคัญกับการพัฒนาทุนมนุษย์ การใช้และต่อยอดองค์ความรู้ การให้ความสำคัญกับการวิจัยและพัฒนา (Research and Development) การพัฒนาวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรม (Science, Technology, Innovation) อันมาจากผลลัพธ์ของระบบการจัดการ ทั้งการเข้าถึง ความเท่าเทียม คุณภาพ ประสิทธิภาพ ที่ตอบโจทย์การก้าววทันการเปลี่ยนแปลงทั้งทางด้านการปรับเปลี่ยนอัตลักษณ์ (Identity) จากพลเมืองไทย สู่ความเป็นคนไทยที่เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นพลเมืองโลก (Global-Thai) ซึ่งคือ ความจำเป็นที่จะต้องมีความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับพลวัตการเปลี่ยนแปลงในประชาคม เครือข่ายของประชาคม และการปลุกจิตสำนึกต่อตนเองและประชาคม การปรับเปลี่ยนจุดเน้น (Reorientation) จากการเน้นสร้างคนเพื่อป้อนการเติบโตทางเศรษฐกิจ เพื่อตอบโจทย์สังคมอุตสาหกรรมเพียงอย่างเดียวสู่การเน้นของการสร้างความเติบโตเพื่อรองรับการสร้างและปลดปล่อยพันธนาการ ศักยภาพ สมรรถนะ ประสิทธิภาพ คุณภาพและความยั่งยืนของผู้คนในสังคม (Growth for People Sustainable) ที่เกิดการเรียนรู้ ความคิดสร้างสรรค์และความสามารถของการเชื่อมั่นในการพัฒนา การเสริมสร้างภาวะผู้นำและการเสริมสร้างพลังอำนาจ การปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ (Paradigm Shifted) จากการพยายามเอาชนะธรรมชาติ ไปสู่การอยู่รวมกับธรรมชาติ การพัฒนายั่งยืน การบูรณาการพัฒนาอย่างเป็นองค์รวมและสมดุลย์ การปรับเปลี่ยนวัฒนธรรมสู่การทำงานร่วมกันลักษณะเกื้อกูล แบ่งปัน และการขับเคลื่อนประเทศไทยไปสู่โลกที่หนึ่ง (First World Nation) อาจกล่าวได้ว่า แนวทางการจัดการศึกษาของไทยมีแนวโน้มของการมุ่งสู่การขับเคลื่อน ไปสู่ยุคไทยแลนด์ 4.0 ในหลายด้าน ประกอบด้วย ด้านการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ ในกระบวนการจัดการเรียนการสอนเพื่อพัฒนานวัตกรรม การพัฒนาความเป็นมืออาชีพ ของบุคลากรทางการศึกษา การส่งเสริมและพัฒนาระบบเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการศึกษา และด้านการสร้างความร่วมมือเพื่อพัฒนาองค์ความรู้และการมุ่งเข้าสู่อาชีพ ด้วยเหตุนี้ ในปีงบประมาณ 2563 มหาวิทยาลัยแม่โจ้-แพร่ เฉลิมพระเกียรติและมหาวิทยาลัยแม่โจ้- ชุมพร จึงได้จัดกิจกรรมที่ตอบสนองต่อความต้องการของสถานการณ์โลกปัจจุบัน และเป็นอัตลักษณ์ของมหาวิทยาลัยแม่โจ้ที่มุ่งเน้นเป็นสถาบันคลังสมองของชาติด้านการเกษตร โดยส่งเสริมและสนับสนุนให้นักศึกษา มีคุณลักษณะที่สำคัญและทักษะที่จำเป็นต่อการเป็นพลเมืองของโลกในศตวรรษที่ 21 อย่างมีประสิทธิภาพและสามารถมีแนวทางในการประกอบอาชีพอิสระของตนเองได้อย่างยั่งยืน อันเป็นการหลอมรวมสู่พลังสร้างสรรค์ การยกระดับคุณภาพและสมรรถนะของทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณภาพต่อไป