รายละเอียดโครงการ

การทำการเกษตรในปัจจุบันเกษตรกรพึ่งพาปัจจัยการผลิตจากภายนอกเป็นหลัก ทำให้ได้ผลกำไรจากกการเพาะปลูกพืชน้อย หรือประสบปัญหาขาดทุนเนื่องจากต้องซื้อปัจจัยการผลิตทุกครั้ง โดยขาดแนวคิดของการพึ่งพาตนเองในการที่จะลดการซื้อปัจจัยการผลิต เช่นวัสดุเพาะกล้า วัสดุปลูก และปุ๋ยหมักที่ได้จากการนำวัสดุเหลือใช้จากการเกษตรในแหล่งผลิตนั้นนำกลับมาใช้ให้เกิดประโยชน์ สูงสุดนั้นจึงเป็นแนวทางที่สามารถช่วยลดต้นทุนด้านปัจจัยการผลิตให้แก่เกษตรกรได้ นอกจากนี้ยังสอดคล้องกับในสภาพปัจจุบันที่ประสบปัญหามลภาวะจากขยะเหลือใช้เหล่านี้ จึงต้องมีการจัดการขยะเหลือศูนย์ หรือ Zero Waste ที่ผ่านมาการนำเอาวัสดุอินทรีย์ (Organic Waste) เหลือใช้จากการเกษตรมาใช้เป็นปุ๋ย และวัสดุปรับปรุงดิน ทั้งนี้เพราะวัสดุเหลือใช้บางชนิดมีคุณสมบัติและองค์ประกอบที่เหมาะสมต่อการเจริญเติบโตของพืชและการปลดปล่อยธาตุอาหาร วัสดุเหลือใช้ที่นำมาศึกษาในครั้งนี้ ได้แก่ ขุยมะพร้าว ขี้เถ้าแกลบ และก้อนเห็ดเก่า โดยเฉพาะก้อนเห็ดเก่าเป็นวัสดุเหลือใช้หลักที่สาขาพืชผัก มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ซึ่งจัดการเรียนการสอนด้านพืชผัก และการเพาะเห็ดเศรษฐกิจ มีฐานเรียนรู้และโครงการวิจัยที่เกี่ยวกับการเพาะเห็ดทำให้มีก้อนเห็ดเก่าในปริมาณมาก นอกจากนี้ในเขตจังหวัดเชียงใหม่ และลำพูนมีเกษตรกรประกอบอาชีพเพาะเห็ดถุงจำนวนมากทำให้มีก้อนเห็ดเก่าเหลือใช้ปริมาณมาก เกษตรกรไม่มีการนำก้อนเห็ดเก่าไปใช้ประโยชน์ จึงกลายเป็นขยะทางการเกษตร ดังนั้นโครงการนี้จึงเป็นงานที่มีความสำคัญอย่างมากต่อการยกระดับความเป็นอยู่ของเกษตรกรด้านการลดต้นทุนปัจจัยการผลิต และการจัดการขยะเหลือใช้จากการเกษตร โดยทำการศึกษากรรมวิธีการหมักที่มีผลต่อคุณสมบัติทางเคมีของวัสดุตั้งต้น และศึกษาถึงอัตราส่วนที่เหมาะสมของวัสดุเหลือใช้ เพื่อผลิตวัสดุเพาะกล้าที่มีคุณสมบัติที่ดีใกล้เคียงกับวัสดุเพาะกล้าสำเร็จรูปนำเข้าจากต่างประเทศ ซึ่งองค์ความรู้ที่ได้จากโครงการนี้ จะนำไปสู่การพัฒนาการทำการเกษตรแบบยั่งยืน เกษตรกรสามารถพึ่งพาตนเองได้